De waaier

Via Marjolein Sligte zijn een aantal tekeningen van Hans Christiaan van Langeveld uit 1977 naar boven gekomen. Het gaat kostuumontwerpen voor een theateruitvoering van De waaier uit 1977.

Actrice Marjolein Sligte kwam in bezit van deze tekeningen na het overlijden van Erik Milo. Zij had begin jaren tachtig samengewerkt met deze liedjesschrijver in het Amsterdamse theater-restaurant De Koopermoolen waar zij originele musicals opvoerden. Milo schreef de liedteksten die door hemzelf, Sligte en een klein aantal andere acteurs/zangers op toneel gebracht werden. Ze verloren elkaar daarna uit het oog en in de tussentijd kreeg Milo een relatie met Hans Christiaan van Langeveld.

Van Langeveld had in 1964 ontslag genomen als decorontwerper bij de NTS om in Engeland zijn geluk te beproeven,  maar sinds 1977 woonde en werkte hij weer in Nederland als decor- en kostuumontwerper voor theater. Hij heeft toen de artiestennaam Hans Christiaan aangenomen.

In 1988 kwam Sligte opnieuw in contact met Milo bij de musical Better TimeS (Pieter Kruidhof producties) waar zij beide een rol in speelden. Hans Christiaan was verantwoordelijk voor het decorontwerp. Dit zou het laatste project zijn voor Hans Christiaan die in 1989 overleed. Sligte onderhield daarna veel contact met Milo en verzorgde hem tot zijn dood in 1991. Zodoende kreeg zij deze tekeningen van Hans Christiaan in bezit.

De waaier (Il Ventaglio) is een achttiende-eeuwse komische opera geschreven door Carlo Goldoni. Het speelt op het dorpsplein van een klein dorp in de omgeving van Milaan, Italië, waar een waaier een opeenstapeling van misverstanden veroorzaakt tussen de verschillende geliefden. In 1977 heeft de Haagse Comedie dit stuk op toneel gebracht onder regie van Guido de Moor.

Eric van Ingen en Geert de Jong in De Waaier (1977). Bron: De Telegraaf, 9-9-1977

Eric van Ingen en Geert de Jong in De Waaier (1977). Bron: De Telegraaf, 9-9-1977

Hans Christiaan ontwierp naast de kostuums ook het decor, maar daar is helaas geen tekening van bewaard gebleven. De recensies uit de Nederlandse dagbladen zijn lovend, ook over het decor. De Telegraaf schrijft: “Decor en aankleding waren al bij het begin aanleiding voor een open doekje en terecht. Beide zagen er prachtig uit en sloten perfect aan bij de realistische regie-opvatting van Guido de Moor, zodat het kijkgenot nog in aanzienlijke mate verhoogd werd.” (9-9-1977)

archief Weynand Grijzen: plakboek 1928-1958

Het archief van Weynand Grijzen (inmiddels ondergebracht bij het Nederlands Instituut voor Beeld en  Geluid) bevat onder meer een plakboek waaruit veel duidelijk wordt over de periode voordat Weynand bij de NTS als freelance decorontwerper aan de slag gaat. We konden daar al iets over lezen in de biografie geschreven door Weynand’s neef Willem van der Molen. Klik op de afbeeldingen voor toelichting.