Decors van Dorus: Sonja

Dorus van der Linden haalt herinneringen op aan producties waar hij voor heeft gewerkt. deze keer: Sonja op maandag (VARA, 1981 – 1996).

Dorus: “Voor de programma’s van Sonja Barend heb ik samen met de regisseur van dienst vele jaren het decor bedacht. Met Egbert van Hees had ik een plan om Sonja in een levensgroot opengewerkt koffiekopje te zetten en daar haar gasten, die op verschillende taartjes zaten, te laten ontvangen. Sonja dacht dat ik een grapje maakte maar Egbert van Hees begreep dat het plan mij ernst was. Hij zei: “als het een eenmalig programma was zou ik zo met je mee gaan, maar dit plan als seriedecor gaat me te ver.” Het werd dus een ander ontwerp met een harig roze bank, door Sonja ‘het hoerenbankje’ genoemd.

Den uyl te gast bij Sonja te midden van tropische planten

Den Uyl te gast bij Sonja te midden van tropische planten

Er kwam ook een serie programma’s met Sonja waar één gast centraal stond. De gast van de avond mocht het programma min of meer samenstellen en had ook inspraak op de omgeving waarin het gesprek zou plaatvinden. Joop den Uyl, een van de gasten, wilde een soort oerwoud. Omdat het NOS bloemenatelier vooral gespecialiseerd was in ‘kunst’-natuur bracht ik een bezoek aan de Fa. van Vliet en Wielinga in Amsterdam-Oost, die zich hadden gespecialiseerd in de verhuur van exotische bomen en planten. Daar rondlopend door de enorme plantenkassen zag ik een aantal flamingo’s rondstappen en ik zag die ook wel in de studio rondlopen. Dhr. van Vliet (of Wielinga) zei dat dat geen enkel probleem was: “Zegt u maar hoeveel?” Op mijn vraag hoe die beesten naar de studio in Hilversum vervoerd zouden worden kreeg ik ter plekke een demonstratie. Hij greep de flamingo’s bij hun lurven, vouwde ze keurig ineen en rolde ze stuk voor stuk in een soort traploper. Zo zouden ze, op de achterbank van zijn Mercedes, de weg naar Hilversum afleggen. Daarna even uitschudden en klaar!

Ik herinner me nog goed dat ik Sonja een keer vroeg haar handtekening op een papiertje te zetten. Toen ik die bekeek en opperde dat daar een mooie, en zeer herkenbare, neon van gemaakt zou kunnen worden was Ellen Blazer mordicus tegen. “Dat heb ik al ‘ns gezien bij de TROS was haar commentaar, maar het gebeurde toch. Het doet me nog steeds deugd dat jaren later, toen andere ontwerpers het programma vorm gaven, die handtekening in neon nog steeds werd gebruikt. Het was intussen het handelsmerk van het programma geworden.

De bezoeken van Ellen en Sonja aan mijn op de afdeling decorontwerp staan me nog steeds scherp in het geheugen. “De dames komen vandaag!” Dat betekende: meubels uitzoeken voor de presentatiesets. In het rekwisietenmagazijn vond Ellen een antieke jugendstil tafel met stoelen ineens héél geschikt. Ik opperde dat dát soort rekwisieten niet mochten worden gebruikt in een basisdecor maar Ellen was al aan het bepalen waar de gaten in het tafelblad geboord moesten worden voor de microfoonkabels. Aan alle programma’s met Sonja waaraan ik heb gewerkt van Fanclub, Yin Yang, Rood,wit,blauw tot en met Sonja op maandag bewaar ik heel goede herinneringen.”

Reageer